Oihana Marco naiz, psikologoa (EHU) (GZ03055), antropologoa eta argazkilaria.
Generoari, islamari eta immigrazioari buruzko proiektuetan ikertzaile gisa lan egin dut eta beloan espezializatu naiz Londresen eta Bartzelonan.
2014tik aurrera, urte bereko Emakumeen Begirada Festibalean, artista eta argazkilari gisa ezagutarazi nuen neure burua, nire inguruan erretratatzen dudan emakumeekin egindako argazki-lanaren bidez. Artista gisa, Donostian, Zaragozan, Bartzelonan, Tolosan, Bruselan eta abar egin ditut erakusketak.
Fototerapian ere trebatu naiz, Malagako Unibertsitatean. Harrezkero, Bilboko Arte Ederren Museoan, Malagako Centre Pompidou-ean, Malagako Unibertsitatean, Ellacuria Fundazioan eta abarren lan egin dut, bazterketa-arriskuan dauden emakumeei, errefuxiatuei eta nerabeei tailerrak emanez. Ahalduntze-tailerrak ere ematen ditut zentro pribatuetan eta argazkigintza artistikoari eta emozionalari buruzko saioak eskaintzen ditut emakumeentzat.
Emakumeen arima erretratatzea eta argi propioz distiraraztea asko gustatzen zait. Nire leloa honako hau izanik: “Zu ikusiz ezagutu” “verte para conocerte”
Nola hasi zen zure proiektua?
Lehenengo, "Slow photography" saioekin hasi nintzen, nire lagunei krisi pertsonalean edo autoestimu baxuko egoeretan hobeto sentiarazten lagundu nahi nien. Argazkilaritza-saioak erritmo motelean eskaintzen nizkien, estudiorik eta artifiziorik gabe, lagun giro seguru eta intimoan. Lagunak erretratatzea asko gustatzen zitzaidan baita beraiek bere buruan ikusten ez zuten edertasuna erakustea. Impact Hub Donostiri esker, saio horiek profesionalizatu nituen, ekintzailetza-prozesuan lagunduz eta eskaintzen nuenari balioa emanez.
Geroago, depresio baten ondorioz, argazkigintzaren bidezko autoezagutza- edo ahalduntze-tailerrak sortu nituen. Depresio horretan, modu intuitibo eta inkontzientean, autoerretratua neure burua adierazteko eta sendatzeko erabiltzen hasi nintzen, gu baikara argazkiak atera eta egiten duguna. Horrek argazkigintza terapeutikoari buruz gehiago jakin nahi izatera eta prestakuntza jasotzera eraman ninduen. Nire aurreko prestakuntza guztien gailurra izan zen. Jendeari sormenaren eta psikologiako prestakuntzaren bidez lagundu niezaiokeela ikustea adierazgarria izan zen. Artea, gizarte-kontzientziarik eta besteei lagundu gabe ez dut ulertzen.
Zer zerbitzu eskaintzen dituzu?
Aipatu dudan bezala, nire proiektua argazkigintza autoezagutzarako eta ahalduntzerako tresna gisa erabiltzean oinarritzen da baina baita produktu artistiko bakarra eskaintzean ere. Psikologo eta antropologo gisa ematen dudan prestakuntzak beste ikuspuntu bat, enpatia eta gizakiaren ulermena ematen dizkit. Nire tratua gertukoa eta sentikorra da.
Eskaintza:
Slow photography argazki-saioak: ahalduntze eta autoezagutza dosi bat oparitu nahi duten eta elkar ezagutzeko eta maitatzeko elkar ikusten ikasi nahi duten emakumeentzat. Nire ikuspuntua eskaintzen diet, beren burua hobeto ikus dezaten.
Beste artista eta ekintzaile batzuei zuzendutako argazki-saioak, beraien proiektua ondo adierazten duten argazkiak behar badituzte eta beren esentzia islatu nahi badute.
Argazkigintzaren bidezko autoezagutzako, garapen pertsonaleko eta introspekzioko tailerrak, maila publikoko (erakundeak, elkarteak, GKEak, museoak...) eta pribatuko kolektibo guztientzat.
Neurrira egindako hezkuntza-proiektuak ere diseinatu nituen; izan ere, diseinatu nuen azkena Malagako Unibertsitaterako izan zen, nerabeentzako institutuetan autodefentsa bisualari, eraikuntzari, estereotipoei eta publizitateari buruzko tailer bat emateko.
Zerk bultzatzen zaitu ekitera?
Gakoa aurrez finkatutako bideek, naizena izaten ez zidatela uzten izan zen eta nire ezagutza akademikoa, artistikoa eta terapeutikoa adierazten.
Beti izan naiz inkonformista bat eta beste herrialde batzuetan (Erresuma Batuan, Australian, Frantzian, Italian...) egindako egonaldiek, ekintzaile batzuen bizipenak erakutsi zizkidaten. Ekintzaile horiek aurkitu zuten zer ziren eskaintzeko modua eta zer egiten zuten modu independente eta originalean ekinez.
Merezi izan du ekitea?
Ez da bide erraza eta zalantzazko bidea da baina ez naiz zoriontsua inon eta sortu, lagundu eta eskaini egin behar dut, modu original, askotariko eta zabalean. Iraupen lasterketa bat da, baina merezi du.
Ekiteak beti erne eta etengabeko prestakuntzan egotea eskatzen du, baina ez dut inoiz amore eman nahiz eta orain, Instagrameko kontua hackeatu didaten eta jarraitzaileak eta urteak galdu ditudan.
Ekitea prozesu terapeutiko bat bezalakoa da, etengabe zalantzan eta hazkunde pertsonalean egotea eskatzen duena. Gauza bat bestearen eskutik doa, ezin da ekin eta hazi galdera egokiak egiten ez badizkiozu zeure buruari eta aldizka ibilbidea birkalkulatzen ez baduzu, beldurrei eta segurtasunik ezari aurre eginez.
Zer asmo dituzu etorkizunerako?
Frantzian bizi ondoren, orain Donostiara itzuli naiz eta, beraz, nire lehentasuna nire kontaktuak berreraikitzea, sare berriak sortzea eta hemen sendotzea da.
Epe luzera, proiektu artistiko-kultural, pedagogiko eta terapeutiko gisa, nazioarteko sinergiak sortzea ere gustatuko litzaidake.
Azkenik, GKE baten bidez (Europatik kanpo) emakumeekin egindako proiekturen batean parte hartzea gustatuko litzaidake, non argazkigintza autoadierazpen-modu gisa erakutsi ahal izango dudan eta emakume horiek bidaiatzeko eta ikusteko erakusketa bat sortu ahal izango dudan.
Webgune honek cookie propioak eta hirugarrenenak erabiltzen ditu zure nabigazioa errazteko. Nabigatzen jarraitzen baduzu, hauen erabilera onartzen duzula ulertuko dugu. Informazio gehiago nahi baduzu, kontsultatu Cookie Politika.
You have declined cookies. This decision can be reversed.
You have allowed cookies to be placed on your computer. This decision can be reversed.
Webgune honek cookie propioak eta hirugarrenenak erabiltzen ditu zure nabigazioa errazteko. Nabigatzen jarraitzen baduzu, hauen erabilera onartzen duzula ulertuko dugu. Informazio gehiago nahi baduzu, kontsultatu Cookie Politika.