- Deitu943 47 14 45
- Idatziaspegi@aspegi.org
Ana Belén Juaristi ASPEGI 2016ko Enpresari Onenaren Saria eta Engranajes Juaristiren gerentea, osasun-alarmako ezohiko egoera honetan enpresa industrial bat martxan mantentzea nolakoa den kontatu digu.
Ana Belen, zer moduz zaudete? Lanean ari zarete?
Erritmo onean ari gara lanean, baina laneko bajaren batekin.
Gure enpresa ETE industrial bat da, sektore askotarako engranajeak egiten dituena, horien artean funtsezko sektoreen hornikuntza-katean dauden batzuk. Hori dela eta, gure borondatea da gure bezeroen eskaerei erantzutea, epe barruan betetzea eta ekoizpena ez gelditzea, betiere osasunak horretarako aukera ematen badu.
Horretarako, COVID-19 Kontingentzia Plana diseinatu dugu, eta zorrotz jarraitzen ari gara, eskumen-gobernuen gomendioetan oinarrituta eta 2 metroko segurtasun-distantziarekin eta babesekin lan eginda.
Horrek esan nahi du espazio berean langile desberdinak bizi direla. Nola antolatu duzue?
Hasieratik argi izan dugu lehentasuna enpresa osatzen dugun guztion osasuna, gure familiak eta gutako bakoitzaren ekintza-zirkulua direla. Bigarrenik, badakigu lanean jarraitu behar dugula, gure bezero batzuk funtsezkoak baitira funtsezko sektoreak gelditu ez daitezen.
Gure lehentasunik handiena martxan dagoela betetzea posible da; izan ere, engranajeak eraikitzen aritzen gara, eta lantegiko langile gehienek autonomiaz lan egiten dute, haien artean distantzia handiak dituzten makina batzuei arreta emanez. Horrek erraztu egiten du beren lana egiten duten bitartean mugitzeko lekua izatea. Eremu komunetara sartzen zaren une jakin batzuetan, hala nola kalitate-bulegoan, aldageletan, denok erabiltzen ditugu babes-neurriak, maskarak eta pantailak, eremu komunetan, gu babesteko.
Nola kontrolatu dira barneko, langileen eta kanpoko (bezeroak eta hornitzaileak) ziurgabetasuna?
Bizitzen ari garen une surrealista guztion artean kudeatzen ari gara, eta argi daukagu barne-komunikazioa dela tresna gakoa. Denok dakigu zein den gure erantzukizuna, nola uztartu dezakegun segurtasuna lanarekin, eta egunero ikasten dugu elkarrekin, taldean, esperientzia berri bat baita.
Gobernuetatik jakinarazten dizkiguten arauetatik abiatzen gara, eta horiek eskuliburuak ematen dizkigute, eman beharreko neurriak eta urratsak zehaztasun handiagoz zehazten dituztenak. Horiek aztertu eta kontrastatu egiten dira zuzendaritzan, eta langile guztiei zabaltzen eta partekatzen zaizkie. Norbera babesteko ekipamenduak eta babes-materialak erosi aurretik, aholkuak eman dizkiogu geure buruari, horiek erabiltzeko modua ikasi eta partekatu dugu langile guztiekin, eta bateratze-lana egin dugu egunero Engranajes Juaristin lan egiten dugun pertsonen sentsazioak kontrastatzeko.
Lankideen laneko bajaren bat edo altaren bat gertatzen bada, informazioa ematen dugu, eta truke horretan batak besteari jakiten diogu; zer egoeratan eta zer animorekin gauden bakoitza. Azken batean, uste dugu ziurgabetasuna bitarteko ukigarriekin borrokatzen dela, gure artean entzunez eta artatuz, unean-unean gertatzen den martxari buruz, ezer ziurtzat jo gabe.
Kanpotik, bezeroekin eta hornitzaileekin printzipio bera aplikatzen da, komunikazioa, gardentasuna eta ezer ziurtzat ez ematea, baina errazagoa da, erantzukizuna norberaren etxean baitago. Beraiekin ditugun komunikazioetan, abian egon daitekeen edo hasi behar den eskaera bati dagokionaz harago, batzuengana eta besteengana nola joaten garen partekatzen dugu, eta suspertu egiten gara.
Elkarrizketa asko egiteko unea da, beharrezkoa ez dela iruditzen bazaigu ere, eta hori da, hain zuzen ere, besteari ulertarazten diguna, gure esku dagoen horretan enpatizatzea eta arreta jartzea.
Zuek, gelditu zaretenok, aldatu al zaizue merkatuarekiko harremana?
Merkatuarekiko estrategia horren guztiaren aurretik aplikatzen genuena da: zintzoak izatea epeak eta baldintzak betetzeari dagokionez, eta, horrez gain, premiari erantzuteko gure baitan dagoen guztia martxan jartzea; gainerakoa, berriz, izan behar duenean iritsiko da.
Aurrea hartu behar da, etorkizunari nola aurre egin pentsatu, nola ikusten duzue elkar?
Aste Santuaren ondoren berriro egin dugun jarduera ez da txarra izaten ari, eskaeren sarrerari dagokionez nolabaiteko erritmoa dugu, baina ezin dugu gehiago aurreratu. Ekonomiaren errealitatetik kanpo ez gaude, izan ere, hainbeste sektoretan gertatu den erabateko geldialdiak aurrerago suspertzera eraman gaitzake; izan ere, denok gaude konektatuta, kontsumorik eza maila askotan zabaltzen den uhina da, eta oso litekeena da guztiok uzkurtzea.
Engranajes Juaristitik erronkak iristen diren heinean jardungo dugu. Esan dezakeguna da dakigun eta komunitatearen zerbitzura egiteko gai garen guztia jarriko dugula.
