"Uste dut Covid-ak ez duela mundua orain arte ezagutzen dugun bezala aldatuko (une batez pentsatu ere egin nuen); baina atsegin dut pentsatzea gutako askok, gutxienez, ondo egotera behartzen ez gaituena aldatuko dugula, bakoitzarentzat edozer izanda ere". ( Ana Adan,Tú Yo Psicólogos-eko zuzendarikidea)
Kaixo Ana Nolakoa izan da zure esperientzia pertsonala alarma-egoera hasi zenetik, Madrilen bizitzen, Covid-19aren gune nagusietako batean?
Lehenengo astean, pentsatzen dut, gehienak bezala, ez oso kontziente egoeraz, "Antolaketan" bakarrik zentratuta nengoela, nire lana etxetik antolatzen, nire bikotekidearekin koordinatzen gure semea haur-eskolarik gabe zaintzeko, erosketak planifikatzen, nire diru-sarrerak murriztu ez zitezen nola egin, eskolak nola eman... egoerak gure bizitza alda ez zezan nahi nuen, zentzugabea.
Birusak hurbiletik erasaten duela ikusten duzunean...
Astean, martxoaren 19an, esnatu nintzenean, Facebooken irakurri nuen lagun on baten aitaginarreba Covid bidez hil zela, eta haren agurra nolakoa izan zen irakurtzeak hautsi egin ninduen, nabaritu nuen, zerbaitek karraska egin zuen nigan, eta une horretan jabetu nintzen egoeraz. Konturatu nintzen heriotza hurbilduko zela, Madrilgoa izanik eta hainbeste jende ezagututa saihestezina zen. Pentsatzen hasi nintzen nola aldatuko zitzaigun etxean egotea, nola eragin niezaiekeen nire pazienteei, nire gurasoengatik kezkatzea, dauden arazo ugariengatik, eta egoera horrek areagotu egingo zituelako. Zirrara egiten zidan kalera irteteak eta inor ez ikusteak, supermekatuari sartzeko ilara egiteak, poliziak nora nindoan galdetzeak, entzungo den zarata bakarra anbulantziena izateak. Madrilgo usainak ere hunkitzen ninduen, naturak. Egun batzuk geroago, Covidek familiako lagun bat hil zuen, eta oso tristea izan zen egun horietan senideekin eta gurasoekin ezin egotea, oso kolpe gogorra izan zen. Nire emozio-egoera ia 5 minututik behin aldatzen zen, eta hori guztia ahalik eta osasuntsuen adierazten saiatzen nintzen, Telmori, 15 hilabete dituen nire semeari, etorkizuneko ondoriorik eragin ez ziezaion.
Psikologoa zarenez, Psikologoen Elkargo Ofizialak erkidegoarekin batera abian jarri zuen herritarren arretarako telefono-dispositiboan parte hartzea erabaki zenuen. Nolakoa izan da esperientzia?
Bai, borondatez hartu nuen parte. Oso esperientzia gogorra izan da, pentsa dezakezun bezala, etxean zer gauzaren arabera ez den erraza entzutea, eta, aldi berean, oso pozgarria, arreta eman diedan pertsona guztiek asko eskertzen dute egiten dugun lana, eta oso frustragarria da, jakin badakidalako nire esku-hartzea hondarrezko aletxo bat dela egun hauetan artatu diren arazoen duna erraldoian: patologia larriak dituzten pertsonak, familia barruko indarkeria, etorkizunarekiko beldur handia, saiakera autolitikoak, osasun langileak gainezka, eta biziraupeneko mugako egoera asko.
Nolakoa izan da eta izaten ari da zure egunerokotasun profesionala? Nola eragin du egoera horrek kontsultak eta abar kudeatzeko moduan? Niretzat, etxean lan egitea nahiko zaila izaten ari da; izan ere, sufritzen duten pertsonekin harremanetan egon ahal izateko, min-istorioak entzuteko eta nire eremu pribatua kutsatzen ez duten istorioak entzuteko, nik "higiene mentala" deitzen dudana behar dut. Hau da, entzuten dudan guztia nonbait uztea eta hortik fisikoki urruntzea, nire semearen gelan lan eginez, ez da posible; gainera, aisialdia askotarikoa eta aberasgarria izan behar dut (paseatzea, artea ikastea, terrazan zerbait hartzea, kalean gosaltzea, antzokira joatea, erakusketetara joatea), deskonektatzeko, eta ezin izan dut ezer eduki. Beraz, konfinamenduaren zati handi bat pasatu dut "burua garbitzeko" modua bilatzen, ia lortu dudala uste dut. Gainera, egoera dela eta, nire energia eta kontzentrazio-maila baxuak direnez, ezin dut kontsulta egunean 4 orduz baino gehiagoz igaro.
Bestalde, semearekin eta bikotekidearekin 24 orduz egoteko aukera izaten ari naiz, plazer handia. Orain arteko lan-erritmoa eta bizimodua birplanteatzen hasi naiz, bizitza hurbilago eta hurbilago bat nahi nuke, komunitarioagoa, nire maiteak ardatz dituena, zainketen eta ongizatearen ingurukoa, lorpenaren ingurukoa izan beharrean, eta, batez ere, naturarekin kontaktuan.
Zure ustez, nola eragiten du edo eragingo dio krisi global horrek gizartean?
Osasun mentalari dagokionez, uste dut egoera horrek, mundu honetako ia guztiek bezala, gehiago eragingo diola okerren zegoenari, eta ondoen zegoena indartuko dela (Efecto Mateo). Oinarrizko zerbait dago, nire energia bizirauten gastatzen badut, ezin dut nire energia gastatu bizitzeko, eta horren araberakoa izango da gure kontsultetan hilabete edo urte batzuetan aurkitzen duguna.
Uste dut kobidak ez duela mundua orain arte ezagutzen dugun bezala aldatuko (une batez pentsatu ere egin nuen); baina atsegin dut pentsatzea gutako askok, gutxienez, ondo egotera behartzen ez gaituena aldatuko dugula, bakoitzarentzat edozer izanda ere.
Webgune honek cookie propioak eta hirugarrenenak erabiltzen ditu zure nabigazioa errazteko. Nabigatzen jarraitzen baduzu, hauen erabilera onartzen duzula ulertuko dugu. Informazio gehiago nahi baduzu, kontsultatu Cookie Politika.
You have declined cookies. This decision can be reversed.
You have allowed cookies to be placed on your computer. This decision can be reversed.
Webgune honek cookie propioak eta hirugarrenenak erabiltzen ditu zure nabigazioa errazteko. Nabigatzen jarraitzen baduzu, hauen erabilera onartzen duzula ulertuko dugu. Informazio gehiago nahi baduzu, kontsultatu Cookie Politika.